منابع گیاهی و میوه ها در طب قدیم
گزیده ای از نرم افزار دایره المعارف سلامت با طبیعتمنابع گیاهی و میوه ها در طب قدیم
گزیده ای از نرم افزار دایره المعارف سلامت با طبیعت«وانیل وانیله»(گیاهی است از تیره ثعلب)
«وانیل وانیله»
(گیاهی است از تیره ثعلب)
این گیاه بیشتر در آمریکای مرکز می‌روید و در بعضی نقاط دیگر پرورش داده می‌شود. میوهی درازی دارد که درازی آن به پانزده سانتی‌متر می‌رسد. از این میوه ماده‌ای به نام وانیلین استخراج می‌کنند که معطر است و در شیرینی سازی و مرباجات و بعضی غذاهای دیگر برحسب سلیقه طباخ به کار برده می‌شود. ساقه این گیاه به اشیاء یا گیاهان اطراف خود می‌پیچد و از آنها بالا می‌رود. اندام مورد نیاز این گیاه میوهی آن است و این میوه را وانیل می‌گویند که دارای بوی مطبوع و قوی می‌باشد و طعم آن مختصری شیرین است. درون میوه دانه‌های کوچک سیاه‌رنگ دارد. وانیل دارای مقداری مواد چرب و مقداری مواد رزینی و املاح آلی و کانی و مواد معطر است که مهمترین آنها وانیلین می‌باشد. این ماده در آب گرم محلول و در آب سرد کمتر حل می‌شود و در روغن‌ها به خوبی حل می‌شود. مزاج آن را بعضی سردو خشک و بعضی گرم و خشک دانسته‌اند. مردم قدیم اروپا و آمریکا این ماده را بعنوان مقوی و نیرو دهنده‌ی قوای تناسلی و سایر اندام‌های بدن به کار می‌برده‌اند، در صورتیکه وانیل ماده‌ای مضعف و بی‌حال کننده است و چنانچه به مقدار زیاد خورده شود فلج‌کننده اعصاب و اندام‌های بدن و قوای تناسلی است، میل جنسی را ممکن است به ظاهر و به طور موقت تحریک کند اما در کل تضعیف می‌نماید و به خصوص اگر به تنهایی مصرف گردد[1]. شیرینی‌هایی را که به آنها وانیلین می‌زنند باید کمتر مصرف کرد و یا همراه آنها مقداری دارچین و زنجبیل خورده شود تا از مضار وانیلین تا حدودی جلوگیری بعمل آید.
3 چنین خاصیتی در بعضی موارد مرفین بخوبی آشکار است به خصوص در مزاج‌های سرد.
