ریحان
نام قرآنی: ریحان
نامهای متداول : فارسی: شاه اسپرم، نازبویه؛ عربی: شاهسبوم، ریحان، حبق؛ اردو،هندی،گجراتی: سبزه؛ بنگالی، مراتی: سبجه؛ کشمیری:نیازبو؛ فرانسوی: Basilic لاتینی: Ocium آلمانی: Bailienایتالیایی: Basilico اسپانیایی: Albahaca روسی: Basilik یونانی: Basilikos
نام علمی: Ocimum (از تیره نعناع Labiatae, Lamiaceae)
ریحان
نامهای متداول: مراتی: سبجه؛ کشمیری: نیازبو؛ فرانسوی: basilico؛ لاتینی: Ocium؛ آلمانی: Bailien؛ ایتالیائی: Basilico؛ اسپانیایی: Albahaca؛ روسی:Basilik؛ یونانی:Basilikos؛
نام علمی: Ocimum basilicum( از تیره نعناع)
والحب ذوالعصف و الریحان سوره رحمن /12
و دانههایی که همراه با کاهند و نیز گیاهان خوشبو.
فروح و ریحان و جنت نعیم سوره واقعه/89
برای اوست آسایش و روزی و بهشت پر نعمت.
در آینه فوق خداوند وجود ریحان در زمین را لطف و رحمت خدایی دانسته است.
معنای دیگر ریحان گل خوشبو است. خداوند نه گیاهان غذایی که گلها را نیز آفریده است.
همه ریحان را علفی خوشبو ترجمه کردهاند. در مجموعهی گیاهی عربستان از ریحان با عنوان شاهسفرم «اسیموم باسیلیکوم» یاد میشود. در ایران ریحان فراوان است و شاه اسپرم یا «سلطان گیاهان» نامیده میشود. میگویند ریحان گیاه بومی کرمان است و از این رو گاهی آن را «حبز کرمان» مینامند.
تمامی قسمتهای گیاه ریحان بسیار خوشبو است. این گیاه محرک، قابض خون، مسکن، مدر و ضد نفخ باشد.
بوییدن عصاره برگ آن عطسه آور است و دماغ را پاکیزه میکند . برای درمان ناراحتیهای خفیف روانی و هیستریک نیز موثر است. برای درمان دل درد بیماریهای پوستی نیز به کار میرود. دانههای لعابدار آن بسیار قابض است و برای بهبود اسهال رودهای تجویز میشود. تحم ریحان برای ناراحتی های مجاری ادراری مانند سوزنک و کم ادراری نیز مفید است. ریشهی ریحان بعنوان مرهم به کار میرود. در اروپا از ریحان برای خوشبو کردن بعضی از غذاها استفاده میکنند.
1ـ رحمن /12
والحب ذوالعصف و الریحان (12)
و دانههایی که همراه با کاهند و نیز گیاهان خوشبو.
2ـ واقعه /89
فروح و ریحان و جنت نعیم (89)
برای اوست آسایش و روزی و بهشت پرنعمت.
در آیه فوق خداوند وجود ریحان در زمین را لطف و رحمت خدایی دانسته است.
معنای دیگر ریحان گل خوشبو است. خداوند نه گیاهان غذایی که گلها را نیز آفریده است.
همه ریحان را علفی گل خوشبو ترجمه کردهاند. در مجموعهی گیاهی عربستان از ریحان با عنوان شاهسفرم (اسیموم باسیلیکوم) یاد میشود. در ایران ریحان فراوان است و شاه اسپرم یا (سلطان گیاهان) نامیده میشود.
میگویند ریحان گیاه بومی کرمان است.
تمامی قسمتهای گیاه ریحان بسیار خوشبو است. این گیاه محرک، قابض خون، مسکن، مدر و ضدنفخ است. بوییدن عصاره برگ آن عطسهآور است و دماغ را پاکیزه میکند. برای درمان ناراحتیهای خفیف روانی و هیستریک نیز موثر است. برای درمان دل درد و بیماریهای پوستی نیز به کار میرود. دانه لعابدار آن بسیار قابض است و برای بهبود اسهال رودهای تجویز میشود. تخم ریحان برای ناراحتیهای مجاری ادراری مانند سوزنک و کم ادراری نیز مفید است. ریشهی ریحان بعنوان مرهم به کار میرود. در اروپا از ریحان برای خوشبو کردن بعضی از غذاها استفاده میکنند. ریحان بنفش در کاهش وزن گاهی مصرف دارد بخور ریحان برای میگرن تجویز میگردد.د
حالات بیمار ناشی از بیاشتهایی و ضعف و لاغری را از بین میبرد و چون اثر نیرو دهنده دارد، در بینظمیهای عمومی بدن موثر واقع میشود. در کاهش چربی خون نیز موثر است.
از معایب دانه شنبلیله فقط بوی ناپسند آن است که چنانچه با مواد معطر یا شیرین مخلوط شود عیب آن بر طرف میشود.
مقدار مصرف:
جوشانده 30 تا 50 هزار دانه نیم کوب شنبلیله که به مدت طولانی جوشانده باشند به صورت خوراکی و در استعمال خارجی جوشانده 60 تا 120 در هزار به مصرف میرسد. معمولاً 50 گرم از گیاه و 25 گرم از تخم استفاده میشود.
با پختن 3 تا 4 قاشق آرد شنبلیله در سرکه، میتوان ضماد چربی جهت التهابهای سطحی بدن، چرکین شدن بافت ملتحمه زیر پوست و اولسرها تهیه نمود.
در استعمال خارجی، آرد دانه شنبلیله را میتوان به جای آرد دانه کتان در تهیه ضماد مورد استفاده قرار داد.