جعفری در منابع فقهی:

جعفری در منابع فقهی:

الکافی: محمد بن یحیی، عن غیر واحد، عن محمد بن عیسی، عن محمد بن عمر و بن ابراهیم قال:

سالت ابا جعفر و شکوت الیه، ضعف معدتی.

فقال: اشرب الحزاء، بالماء البارد.

ففعلت، فوجدت منه ما احب

المحاسن: روی عن ابی عبدالله علیه‌السلام، أن الحزاء جید  للمعده بماء بارد.

ترجمه:

شخصی گفت از ضعف معده به حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام شکایت نمودم: امام علیه‌السلام فرمودند جعفری را با آب سرد بنوشید: چنین کردم و درمان شدم.

جعفری از دیدگاه گیاه درمانی:

طبیعت آن گرم و خشک، افعال و خواص زیادی بر آن مترتب است که از جمله تقویت معده می‌باشد.

طب الائمه:

سنجد در منابع فقهی:

الکافی: محمد بن یحیی، عن احمد بن الحسن بن علی، عن ابن بکیر، انه سمع ابا عبدالله علیه‌السلام، یقول فی الغبیراء:

لحمه ینبت اللحم و جلده ینبت الجلد و عظمه ینبت العظم و مع ذلک فانه یسخن الکلیتین و یدفع المعده و هو امان من البواسیر و التقطیر و یوقی الساقین و یقمع عرق الجذام و راواه فی المکارم.

العیون:‌ بالاستا الثلاثه، عن الرضا ( علیه السلام)‌عن آبائه، عن الحسین بن علی علیه‌السلام قال: دخیل رسول‌الله صلی‌الله علیه و‌اله علی علی ابی‌طالب‌و هو محموم فامره باکل الغبیراء‌ و ورواه فی ( صحیفه الرضا)

ترجمه:

سنجد گوشت آن گوشت را و پوست آن پوست را و هسته آن استخوان را می‌رویاند و آن گرم می‌کند کلیتین را و دباغی می‌نماید معده را و امان می‌دهد از بواسیر و تقطیر البول و تب را برطرف می‌گرداند.