«نارگیل»
(گیاهی است از تیره خرما)
از نظر طبیعت:
طبیعت آن گرم است.
مشخصات گیاه:
این گیاه در نواحی گرم و مرطوب زمین میروید. میوهی نارگیل را به زبان عربی جوز هندی گویند. درخت نارگیل هر چقدر به دریای شور نزدیکتر باشد و آب شور بیشتر به پای آن برسد میوهی آن لذیذتر و شیرینـر و چربتر میشود این درخت حدود صدسال میوه میدهد. میوهی آن دارای سه پوسته است که مغز در درون این سه پوسته میباشد و مغز تازه آن سفید و شیرین و لطیف و چرب است و پوست سوم آن نیز خوراکی است و تازه و نارس آن دارای مقداری مایع است که این مایع دارای موادغذایی است. روغنی که از میوهی نارگیل گرفته میشود بوردوکوکو نام دارد.
خواص ـکاربرد:
مقوی بدن بوده و جسم را فربه میکند و حرارت غریزی بدن را زیاد میگرداند و مواد سرد و مرطوب و بلغمی و سوداوی را از بدن دفع مینماید. از این جهت است که میتواند معالج استرخاء و فلج و جنوب و مالیخولیا بوده و خوشبو کننده دهان و نفس میباشد و ضعف کبد را برطرف نموده و کلیهها را قوی و قدرت تناسلی را زیاد و دردمثانه را که از سردی مزاج آن باشد ساکت میکند. افرادیکه به کم خونی مبتلا هستند و یا مقداری خون از دست دادهاند میتوانند مغز نارگیل و یا از شیر داخل پوستهها بخورند یا پوست سوم آن را پودر کرده و با مقداری شکر و مختصری زعفران میل نمایند. هم خون بدن را زیاد میکند و هم لاغری را از بین میبرد، اما پوست سوم آن که بیشتر از محل پرورش به سایر نقاط فرستاده میشود، قدری دیر هضم است و زیادهروی در مصرف آن قدری صدا را خشن و سینه را زبر میگرداند و جهت جلوگیری از این حالت همراه با آن غذاهای سرد مزاج و یا میوههای ترش مزه مصرف میشود.