گل گندم

گل گندم  

 

و برای شما آب را به زمین فرو فرستادیم ... آنگاه ما با آن آب برای شما

باغ‌ها و نخلستان‌های خرما و انگور و میوه‌های گوناگون بسیاری که از آن تناول می‌کنید آفریدیم.

به فارسی«گل گندم» نامیده می‌شود.یکی از قنطوریونها است. نام محلی گل گندم در بلوچستان «گل توکنا» و «کوراق» است.

نام انگلیسی: Cornflower و Bluebottle  گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده‌یCompositae می‌باشد.

نام علمی: Centaureacyanusl

مشخصات گیاه

گیاهی است یک ساله یا دو ساله، بلندی آن 70-40 سانتی‌متر، ساقه و برگ‌های آن پوشیده از تارهای پنبه به رنگ مایل به سفید، برگ‌های آن ریشه‌ای نیزه‌ای و گل‌های آن آبی و گاهی سفید است. طبق گل آن در انتهای ساقه ظاهر می‌شود، در وسط آن گل‌های کوچک و منظم ولی اطراف آن گل‌های درشت نامنظم و اغلب عقیم وجود دارد. میوه‌ی آن سفید و به یک دسته تارهای حنایی رنگ منتهی می‌شود. این گیاه در تمام مناطق نیم کره‌ی شمالی پراکنده است و اغلب در مزارع غلات می‌روید و به همین علت آن را به فارسی گل گندم و به انگلیسی گل ذرت می‌نامند. در ایران در تمام مناطق کشور می‌روید و تاکنون در مناطق شمال ایران در منطقه البرز و اطراف تهران و بلوچستان و خراسان و کرمانشاه شناسایی شده است.

از نظر طبیعت:

گل گندم از نظر طبیعت طبق نظر و رأی حکمای طب سنتی گرم و خشک است.

خواص ـ‌ کاربرد:

از گل‌های گیاه به صورت دم کرده بعنوان مدر در موارد استسقا استفاده می‌شود. به علاوه در سرماخوردگی و خشونت سینه نیز اثر نرم‌کننده و تسکین سرفه دارد. دم کرده ساقه و برگ و گل گیاه اثر تب‌بر دارد و در رفع بیماری‌های کبدی و یرقان نیز به کار می‌رود. دانه‌ی گیاه مسهل است. در هند از گل‌های آن بعنوان تونیک و محرک و قاعده‌آور استفاده می‌شود. غنچه‌های آن قابض است و در استعمال خارجی و در موارد ورم ملتحمه تجویز می‌شود. از گل‌های گیاه به علت ماده‌ی رنگی که دارد برای رنگ کردن برخی از مواد غذایی می‌توان استفاده کرد.