هلو (شفتالو)

هلو (شفتالو) 

عن علی ابن موسی الرضا علیه السلام: ... و یدلک الجسد بعد الخروج منها بشیء بقلع رائحتها کورق الخوخ و ثجیر العصفر و الحناء و الورد و السنبل مفرده او مجتمعه.

ترجمه: امام رضا علیه السلام فرمودند: بدن را بعد از شستن و خارج شدن بوی نوره از بدن بسبب چیزی که آن را از بین می‌برد بوی خوش می‌مالند مانند برگ هلو (شفتالو) و نرمه گل کاجیره و حنا و گل سرخ و سنبل بتنهائی یا همه را با هم ترکیب کرده می‌مالند.

                                                                                                بحارالانوار ـ‌ج62 ـ ص 323 ـ رساله ذهبیه

در برگها و گلبرگها و مغز هسته تلخ هلو گلو کوزید حاوی مقداری اسید سیانیدریک موجود است و طعم تلخ مربوط به این ماده شیمیایی است. ماده‌ی گلوکزیدی تلخ مزه و تقریباً‌ سمی در نوعی از گیاه که هسته آن از قسمت خوراکی جدا نمی‌شود بیشتر از نوعی است که هسته جدا شوند دارد. طبیعت این گیاه سرد و تر است و برای افراد گرم مزاج به خصوص آنان که طبیعتی گرم و خشک دارند نافع بوده و ترشخ و دفع صفرا را در افراد صفراوی مزاج تسهیل می‌کند و حرارت کبد و کلیه را نقصان می‌دهد. برای افرادی که به یبوست مبتلا می‌شوند جهت لینت مزاج از هلو استفاده می‌کنند. زیاده روی افراد سرد مزاج در خوردن هلو سبب ضعف اعصاب و ضعف عمومی بدن شده در عده‌ای ایجاد تب‌های مزمنو سرد مزاج می‌نماید و همچنین سبب سردی مزاج معده و سایر اعضاء دستگاه گوارش می‌شود و اشتها را کم می‌کند.

برای جلوگیری از این زیان می‌توان هلو را با عسل یا زنجبیل استفاده نمود. عصاره برگ هلو کشنده و کرم‌ها و انگل‌های دستگاه گووارش بوده ضمناً‌ ساقط کننده جنین است. روغنی که از مغز هسته هلو تهیه می‌شود برای درد گوش مفید است و ثقل سامعه را نقصان می‌دهد (ناشنوایی را بهتر می‌کند) و ورم مخاط داخل گوش را مرتفع می‌سازد. جویدن مغز دانه هلو کندی دندان‌ها را برطرف می‌کند. در مداوای بعضی از جوش‌های بدن اطفال اگر از روغن مذکور ضماد نمایند مفید است. در اماکنی که مار سیار می‌باشد اگر برگ خشک درخت هلو را در آن جا سوزانده وو دود بدهند از این دود مارها گریخته و چنانچه این عمل را تکرار کنند مارها از آن محل دور می‌شوند.