نرگس
1ـ قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : شموا النرجس و لوفی الیوم مره، و لوفی الاسبوع مره، و لوفی الشهر مره،و لوفی الدهر مره، و لوفی السنه مره،فان فی القلب حبه من الجنون و الجذام و البرص و شمه یقلعها
بحار الانوار ـ ج 62 ـ ص 299 ـباب نوادر طب
ترجمه: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: نرگس را ببوئید اگر چه یک دفعه در روز، و اگر چه یک دفعه در هفته و یا یکدفعه در ماه و یکمرتبه در روزگاری و عصری و یکدفعه در سال باشد، پس به درستی که قلب دانه و ذرهای از جذام و برص است و بوئیدن نرجس آنها را از بین میبرد
2ـ قال علی بن موسی الرضا علیهالسلام: ولا یؤخر شم النرجس، فانه یمنع الزکام فی مده ایام الشتا و کذلک الحبه السوداء... بحارالانوار ـ ج 62 _ ص324 _ رساله ذهبیه
ترجمه:امام علیبن موسی الرضا علیهالسلام فرمودند: در فصل زمستان گل نرگس بوئید، بوئیدن این گل را بطور استمرار رعایت کنید تا از سر زکام در امان بمانید، همچنین استشمام سیاهدانه آدمی را از زکام ایمن میدارد.
گل نرگس چند رنگ است و تکثیر این گیاه با پیاز انجام میشود. طبیعت آن گرم و خشک است. بوییدن گل نرگس جهت رفع سردردهای سرد مزاج و زکام سرد مزاج که با تب همراه نباشد نافع است. پزشکان قدیم نوشتهاند افرادی که در زمستان زیاد زکام میشوند مداومت کنند به بوییدن گل نرگس این حالت از آنان برطرف می گردد. پیاز نرگس قیآور است و اگر بکوبند و مقداری از آب آن را بخورند و یا جوشانده مقداری از آب طبخ شده را بخورند سبب استفراغ و خروج مواد از معده میشود. چنانچه مقداری از آب آن را با عسل مخلوط کرده بخورند هر چه در معده باشد بیرون میریزد. پیاز نرگس ساقط کننده جنین است. بعلاوه اگر بچه در رحم مادر مرده باشد، مقداری از عصاره پیاز نرگس را گرفته به مادر بخورانند انقباضات شدید در دیوارهی رحم حاصل و بچه مرده را از رحم خارج میسازد . مقدار خوراک آن ده تا پانزده گرم است که معمولاً با شربت عسل خورده میشود خوردن مقدار مذکور فوق از پیاز نرگس کلیه انگلهای دستگاه گوارش را نیز کشته و دفع مینماید. چنانچه پیاز نرگس را کوبیده و عصارهی آن را بگیرند و به آلت تناسلی بمالند سبب بزرگی و قدرت آن میگردد. ضماد این عصاره با عسل طبیعی بر اعضا دارای دردهی مفصل و دردهای مزمن عصی و نقرس سبب از بین رفتن این دردها میشود.