افتیمون

افتیمون 

طبیعت این گیاه گرم و خشک است بعنوان مسهل در بیماریهای مانند لقو و خواب رفتن اعضا بدن و دردهای مفصلی استفاده می‌شود.

برای معالجه سردردهای مزمن سوداوی مزاج که همراه با ناراحتی فکری می باشد روزی دو مثقال از پودر خشک شده این گیاه را در یک لیوان شیر بخیسانند، با هفتاد و پنج‌گرم سکنجبین بخورند و مدت هفت روز این عمل را انجام می‌دهند علاوه بر معالجه سر درد مذکور در ناراحتی مالیخولیا و مانیا و خفقات نیز بسیار نافع است.

دستور و روش خوردن

1. برای مداوای این ناراحتی‌ها افتیمون را با برابر آن افسنطین مخلوط و می‌جوشانند و آب مطبوخ را پس از صاف کردن میل می‌نمایند.
2. در معالجه جنون می‌توان 25 گرم افتیمون را کوبیده و با 25 گرم سکنجبین مخلوط نموده به بیمار بخورانند و این عمل را هفته‌ای یک بار ادامه می‌دهند.

یکی از بزرگان طب سنتی نوشته است به صدها نفر از افراد مبتلا به جنون، وسواس و مالیخولیات و مانیا مخلوطی از افتیمون و افسنطین و برگ حنظل داده شد و شفا یافتند.

3. افرادی که به کابوس مبتلا می‌شوند با خوردن افتیمون این حالت، زایل می‌گردد بهتر است با گل قند مصرف کنند.
4. اگر با آبی که افتیمون در آن جوشیده شده غده‌ی سرطانی زخم شده را شستشو دهند و مقداری هم از آب دارو به بیمار بخورانند تا حدودی از پیشرفت آن جلوگیری می‌کند.

افتیمون را نباید زیاد بجوشانند چون از خواص دارویی آن کم می‌کند بلکه اگر مقداری بیشتر از حالت دم کرده بجوشد که مواد دارویی وارد آب شوند کافی است. مقدار خوراک از برگ خشک ‌شده‌ی حنظل پنج تا هفت گرم است که همراه افتیمون و افسنطین به بیمار مالیخولیایی داده می‌شود.

ترکیب مفید دیگری از مجموع گل بنفشه، اسطوخودوس و افتیمون هر کدام 35 گرم (7 ـ 10 روز) حداکثر برای ناراحتی‌های اعصاب و روان بسیار مفید است.