« فیل گوش (لوف)»

« فیل گوش (لوف)» 

گیاهی است به سه شکل یک نوع ساقه‌اش شبیه به مارابلق است.لوف‌الحه نام دارد و دو نوع دیگر از نظر خواص دارویی شبیه به نوع اول می‌باشد.

طبیعت این گیاه گرم است. لطیف‌کننده اعضای بدن و مدر بول و دفع کننده شن کلیه و مجاری اداری است. نوشته‌اند ضماد کردن عصاره این گیاه و گذاشتن کوبیده برگ آن بر روی غده سرطانی از پیشرفت آن جلوگیری می‌کند. اما در شقاق‌های کهنه و مزمن برگ این گیاه را طبخ کرده و بر شقاق می‌گذارند که بهبودی حاصل می‌کند. بهتر است از کره کاکائو نیز استفاده گردد و یک نوبت از کره کوکائو و یک نوبت از این گیاه بگذارند تا معالجه گردد.

چنانچه زن باردار از برگ کوبیده یا عصاره برگ و یا آب جوشانده ریشه فیل گوش به خود بگیرد (شیاف واژینال یا حمول نماید) جنین او ساقط خواهد شد حتی بوییدن گرد گل این گیاه هم برای زنانیکه عادت به سقط جنین دارند مضر است.

اگر تعداد سی عدد از دانه این گیاه را زن باردار با مقداری سرکه بخورد جنین از سقط می‌گردد.

اگر ریشه فیل گوش را در روغنی که از دانه زردآلو گرفته‌اند طبخ نمایند و حاصل را بر بواسیر بگذرند دانه بواسیر را می‌اندازد. اگر ریشه تازه این گیاه را ورقه ورقه کرده و یک شبانه روز در شراب یا الکل خوراکی رقیق بخیسانند و مدتی در مقعد بگذارند و این عمل را چند بار تکرار کنند در معالجه بواسیر بی‌نظیر است.

مردم قدیم برای معالجه جذام میوه و ریشه فیل گوش را پودر کرده و در روغن زیتون جوشانیده و حاصل را بر زخم جذام می گذاشته‌اند از پیشرفت زخم جلوگیری می‌شده است.

«این دارو بهتر است ضمیمه داروی اصلی باشد و داروی اصلی باشد و داروی اصلی جذام در کتاب تشخیص طبی بیماریها شرح داده شده است.»

برگ گوش فیل در بین مردم بومی (کرمان) بعنوان داروی ضد دیابت مصرف می‌شود.